پرسید چقدر مرا دوست داری ؟

کم کم تفاوت ظریف میان نگه داشتن یک دست و زنجیر کردن یک روح را یاد خواهی گرفت. 

این که عشق، تکیه کردن نیست
 

و رفاقت، اطمینان خاطر.
 

و یاد می گیری که بوسه ها 
 

قرارداد نیستند
 

و هدیه ها، عهد و پیمان معنی نمی دهند.
 

و شکست هایت را خواهی 
 

پذیرفت
 

سرت را بالا خواهی گرفت با چشم های باز
 

با ظرافتی زنانه و نه اندوهی 
 

کودکانه 

  

و یاد می گیری که همه ی راه هایت را هم امروز بسازی
 

که خاک فردا برای 
 

خیال ها مطمئن نیست
 

و آینده امکانی برای سقوط به میانه ی نزاع در خود 
 

دارد.
 

کم کم یاد می گیری  

 

که حتی نور خورشید می سوزاند اگر زیاد آفتاب بگیری.
 

بعد باغ خود را می کاری و روحت را زینت می دهی
 

به جای این که منتظر 
 

کسی باشی تا برایت گل بیاورد! 

و یاد می گیری که می توانی تحمل کنی...
 

که محکم  

هستی...
 

که خیلی می ارزی.
 

و می آموزی و می آموزی...
 

با هر خداحافظی
 

یاد 
 

می گیری...!